Mlodemu artyscie, dopoki nie zacznie sprzedawac swojej sztuki za znaczace pieniadze, nie jest latwo przetrwac i to obojetnie w jakim miescie (no chyba ze pochodzi sie z zamoznej rodziny). Dodatkowo, wydaje mi sie, ze artysci ze swoimi talentami, pomyslami i wrazliwoscia arystyczna czesto czasowo wyprzedzaja “tlumy”,  przez co czesto postrzegani sa jako dziwacy robiacy bzdurne i nikomu niepotrzebne rzeczy. Dlatego tez wielu artystow zeby przetrwac albo przechodzi na rzecz komercji albo staje sie slawnymi dopiero juz na starosc lub po smierci. Tak naprawde niewielu szczesciarzy ma mozliwosc zycia ze swojej sztuki juz od swoich mlodzienczych lat.

Nowy Jork, jako mekka artystow z calego swiata kocha swoich artystow gdzie zazwyczaj skupiaja sie razem na tzw “artystycznych dzielnicach”, ale niestety kapitalizm robi swoje i ceny mieszkan zmuszaja ich do osiedlania sie jak ja to nazywam na “niechcianych” osiedlach.  Zauwazylam, ze historycznie wielu mlodych artystow osiedlalo sie na East Village, Manhattan (gdzie wciaz wielu mieszka), jednakze z czasem, wysokie ceny mieszkan zmusily nowych przybylych do zadomowienia niechcianych czesci Brooklyn i Queens (okolice Greenpoint, Williamburg, Prospect Park, Brooklyn Heights, Long Island City itd). Jednak tak to juz jest, ze niezamozni artyci z czasem zaczynaja przyciagac rzesze coraz bogatszych ludzi zwabioncyh trendy “artystyczna” atmosfera dzielnicy, co jednak powoduje wzrost cen nieruchomosci. Otwieraja sie  modne restauracje, kafejki, galerie, studia artystyczne itd i dzielnica staje sie trendy, droga, komercyjna i artysci znowu zaczynaja sie powoli przemieszczac w inne “niechciane”, tansze miejsca. Teraz takim nowym “niechcianym” miejscem wsrod mlodych artystow jest Bushwick na Brooklinie.

I wlasciwie o tym miejscu tutaj dzisiaj chcialam pisac, poniewaz w ostatni weekend, od 1 do 3 czerwca (juz po raz szosty) odbylyo sie Bushwick Open Studios.   Jest to bardzo fajny happening, zorganizowany przez samych artystow i jest znakomitym sposobem do promowania sztuki dla szerszej publicznosci.  Jest to rowniez swietna okazja do zobaczenia rzemiosla “od kuchni”, poczucia wiezi z innymi artystami, podpatrzenia z czym sie zmagaja, pokazania co jako wspolnota moga sami artysci zaoferowac otoczeniu, ale przede wszytkim jest znakomitym sposobem do zaczecia szerszego dialogu poprzez artystyczne projekty.

W tym roku ponad przez 3 dni na 220 roznych lokalizacjach(!) na zaledwie 5km2 wystawiano swoje rzemiosla (w galeriach, w kinach, teartach, domach, studiach artystycznych, lokalnych biznesach, parkach, na ulicach, i innych publicznych miescach).

Tak szczerze mowiac to cale to wydarzenie o maly wlos przeszloby mi kolo nosa, ale na szczescie w niedziele rano (w ostatni dzien Bushwick Open Studios) spotkalismy znajomego, ktory nam o tym przypomnial i udalo mi sie jeszcze odwiedzic kilka garerii i studii artystycznych. Musze przyznac, ze mimo ze zobaczylam tylko ulamek tego co sie dzialo przez 3 dni, caly ten happening zrobil na mnie naprawde duze wrazenie! Naprade super bylo porozmawiac z artystami o tym co robia, zobaczyc pracownie (czesto kat we wlasnych mieszkaniach/loftach), galerie, sztuki teartrale wystawione na ulicy, graffiti, studia artystyczne (znalazlam caly budynek z kilkadziesiecioma pomieszczeniami, gdzie wynajmuje sie tylko pomieszczenie, zeby przychodzic tam i pracowac/tworzyc). A co tworza? Wszytko! Od malarstwa, rzezby, rysunku, forografii, projektowania mebli, bizuterii, odziezy, poprzez animacje komputerowa i stalowe instalacje …i wiele wiele innych, ktorych nie udalo mi sie zobaczyc.

Niestety nie mialam przy sobie aparatu, a telefon szybko mi sie wyladowal, wiec nie mam wiele zdjec.

Teraz tylko pozostalo nastawic przypominacz w telefonie zeby nie zapomniec o happeningu za rok!

wiecje info i zdjec: artsinbushwick.org/bos2012