Juz przy okazji ostatniej wizyty w Metropolitan Muzeum poczatkiem marca pisalam ze nie moge przegapic zblizajacej sie wystawy Prady, ktora wlasnie teraz sie odbywa miedzy 10 maja a 19 sierpnia 2012 w Metropolitan Museum of Art.
“Elsa Schiaparelli and Miuccia Prada’s Impossible Conversations” (“Elsa Schiaparelli i Miuccia Prada’s Niemozliwe Rozmowy”) to naprawde pomyslowa wystawa, ktora analizuje uderzajace podobienstwo miedzy obiema wloskimi projektantkami z calkowicie innych epok.

O Pradzie chyba kazdy slyszal, ale o Elsy Schiaparelli (1890–1973) musze sie przyznac, ze nie mialam okazji poznac, a okazuje sie ze ta wloska projektantka mody (razem z jej najwieksza rywalka – Coco Chanel), ktora tworzyla w okresie miedzywojennym (lata 20. i 30.) ma ogromny wplyw na caly przemysl mody az do dnia dzisiejszego (z czego wiele ludzi nie zdaje sobie sprawy). Miedzy innymi miala nowoczesne podejcie do pokazow mody uzywajac muzyki i innych rodzajow sztuki, uznawala rowniez, ze chlopience sylwetki modelek najlepiej pokazuja ubrania, jako pierwsza uzywala nowoczesnych materialow, oraz jako pierwsza uzywala nowoczesnych metod – np. szyla ubrania z widocznymi zamkami (trzeba pamietac ze to byly lata 1920-1940!). Jednak po II wojnie swiatowej nie mogla sobie znalesc miejsca w swiecie mody i w 1954 roku zamknela sowj dom mody.

Ale wracajac do wystawy.. wystawa pokazuje okolo 100 projektow Elsy z lat 1920 do 1950 i Prady z lat 1980 do 2011, a podobienstwo niektorych projektow jest wrecz niesamowite, mimo, ze dzieli je 50-70 lat  i wyszly spod reki dwoch roznym projektantek.

Dodatkowo projekty wysawione sa razem  z krotkimi filmami wyswietlanymi na scianch, ktore przedstawiaja zmontowane rozmowy pomiedzy obiema projektantkami.  Podczas tych historycznie niemozliwych rozmow (Else gra aktorka na podstawie jej autobiografii)  analizuja jak do podobnych tematow (jak sztuka, cialo, piekno, brzydota, moda) podchodza roznymi (lub podobnymi) sposobami. Dzieki temu ma sie wrazenie, ze podsluchuje sie spotkanie dwoch wielkich projektnantek.

To co najbardziej mi sie podobalo, to co laczy te dwie panie i co jest ich sila, to lamanie spolecznych konwencji na temat piekna, brzydoty, uroku, szyku, wieku i sztuki w wiekszym tego slowa znaczeniu.

http://www.metmuseum.org/exhibitions/listings/2012/impossible-conversations